Wojciech Mlekodaj – Szegewere

W warstwie merytorycznej [praca] skupia się ona na szeroko pojętym zagubieniu sensu istnienia i tożsamości osobistej, którego manifestacją wizualną jest seria filmów opisujące prywatne i subiektywne odczuwanie rzeczywistości zarówno zbiorowej jak i indywidualnej. Oczywiście niemożliwym jest podejść do tego procesu wystarczająco wszechstronnie żeby zadowolić każdego czytelnika, niemniej jednak jest to jedynie subiektywna próba zobrazowania aktualnej sytuacji społeczno-emocjonalnej. Okres naiwnych dywagacji i pytań o sens życia, gdzie główną rolę odgrywał proces osiągania pewnych celów i posiadania „ambicji” jako czegoś najistotniejszego minął już bezpowrotnie. 

Zwracając sens życia w stronę szerszego zagadnienia życia i śmierci, cierpienia i umierania, jesteśmy w stanie wyzbyć się okowy myślenia narzucanego nam świadomie lub nie przez otaczające nas środowisko, a co za tym idzie stajemy się bardziej wolni. Korzystając z bibliografii z zakresu filozofii oraz psychologii, staram się zadać pytania które dekonstruują pojęcie tożsamości i oryginalności w kontekście współczesnego społeczeństwa, jednocześnie pokazując, że zmieniając spojrzenie na temat cierpienia i uznanie go bezpośrednio jako części sensu istnienia można kompletnie wyzbyć się powszechnego w Polsce martyrologicznego sposobu myślenia. Obecna sytuacja na świecie, pewnego rodzaju niepewność jutra powoduje zwrot tendencji artystycznej, która dotychczas skupiała się głównie na problemach czasu post-Internetu i futurologii, w stronę rozliczania własnego wnętrza i indywidualnego wpływu na rzeczywistość. 

Należy raz na zawsze zakończyć działania destrukcyjne, które niszczą człowieczeństwo zarówno na poziomie jednostki jak i całego społeczeństwa. Zadając pytania o własną seksualność, niedojrzałość i zaściankowość poprzednich pokoleń, tożsamość zarówno osobistą jak i społeczną, szukam wyjścia z matni poszukiwań własnego „ja”. Żyjąc w czasach wojen informacyjnych, dychotomii myślenia, niejednokrotnie spowodowanej międzypokoleniowymi różnicami w wychowaniu na niespotykaną wcześniej skalę, koniecznym jest ograniczenie myśli głoszącej stanowisko że za szczęściem należy pędzić. 

(fragmenty tekstów pochodzą z pisemnej pracy licencjackiej)