Nasza jednostka i jej program mieści się pomiędzy pojęciami „nowych mediów” i „produkcji audiowizualnej”, jednak lokalizacja ta nie oddaje w pełni tego, co z punktu naszego doświadczenia i intencji jest w tym projekcie najbardziej konstruktywne, rozwojowe i co może stymulować cywilizacyjny progres.
W pierwszej dekadzie XXI wieku w niemal wszystkich polskich uczelniach artystycznych ujawniły się tendencje do wyodrębnienia nowych kierunków studiów, reflektujących zmiany paradygmatu artystycznego, który stał się faktem i ewoluuje od lat sześćdziesiątych XX wieku. Część tych programów uwzględnia i podkreśla aspekt technologiczny, komunikacyjny i systemowy tej zmiany, odwołując się do pojęcia „medium” jako alternatywy sfery narzędziowej – czyli łącznika „techne” i „logos” – dzięki której technologia łączy się z poziomem transmitowanej treści. Kierunki te biorą swą nazwę od „medium”, są to: multimedia, media komunikacyjne, nowe media, intermedia, itp. Proces ten jest spóźniony o 20-30 lat wobec podobnych inicjatyw i procesów modernizacyjnych w krajach wysoko rozwiniętych, lecz wydaje się uzasadniony i konieczny w naszej sytuacji cywilizacyjnej i przy obecnej kondycji programowej polskich uczelni artystycznych. W swej przeważającej i bardziej konstruktywnej części, programy te stawiają sobie za cel kształcenie i inspirowanie swych adeptów do łączenia tradycyjnych aspiracji artystycznych z nowym instrumentarium technologicznym i semantycznym, do poszerzenia tradycyjnego pojęcia i funkcji dzieła. Absolwenci tych kierunków są w tym samym stopniu przygotowani do twórczości w ramach wolnego zawodu co do pracy grupowej w zespołach projektowych i produkcyjnych, posługujących się najbardziej zaawansowanymi technologiami, i stosunkowo łatwo znajdują zatrudnienie jako menadżerowie, technicy, specjaliści.
Kierunek Intermedia w ASP w Krakowie powstał w roku 2007 z dwóch, wcześniej istniejących w odrębnych strukturach pracowni, prowadzących jednak kształcenie o podobnym profilu – jako kierunek unikatowy. W latach 2007-2012 był prowadzony jako odrębny kierunek studiów w Katedrze Intermediów na Wydziale Rzeźby. Od września roku 2012 katedra przekształcona została w Wydział Intermediów. Od początku istnienia na Intermediach uzyskały dyplomy licencjackie cztery roczniki studentów, a dyplom magisterski – dwa roczniki (jeden rocznik to w zależności od okresu 10-12 studentów). Założenia programowe krakowskich intermediów różnią się w pewnym stopniu od podobnych kierunków w Poznaniu i Warszawie, oraz specjalizacji w innych akademiach. Nie są poszerzeniem studiów projektowo-graficznych o nowe technologie, nie są też fuzją kilku kierunków kształcenia, nie są studiami stricte interdyscyplinarnymi, nie są też w prosty sposób nadbudowane na analizie obecnego stanu sztuki czy też zapotrzebowania rynkowego. Nie są to studia skierowane na utylitarne cele, lecz na pogłębienie refleksji o funkcji sztuk we współczesnym społeczeństwie i na poznanie dzisiejszej technologii nie tylko w jej zakresie użytkowym, lecz przede wszystkim jej filozofii i tendencji rozwojowych. Przygotowujemy naszych absolwentów do krytycznego i samodzielnego udziału w projektowaniu naszej przyszłości, przygotowując ich równocześnie do pracy samodzielnej i zespołowej na różnych poziomach technicznego zaawansowania. Wychodzimy bowiem z założenia, że samodzielny twórca nie zaspakaja potrzeb społecznych (rynkowych) lecz potrzeby te stwarza, antycypując kulturę jutra. Taka też powinna być jego rola wobec gospodarki.
Z pełną świadomością i determinacją wprowadziliśmy i promujemy nazwę kierunku studiów i wydziału, „intermedia”, która odwołuje się do terminu wprowadzonego i określonego wobec współczesności przez artystę i teoretyka Fluxusu Dicka Higginsa. Uważamy, że ewoluująca od tego momentu teoria intermediów jest celną hipotezą zachodzących na naszych oczach zmian w kulturze artystycznej, i tym samym jest warta zaszczepienia i kontynuacji na naszym gruncie. Ten wybór terminologii naturalną koleją rzeczy determinuje problematykę i metodykę.
Sylwetka absolwenta Wydziału Intermediów:
Po kilku latach pracy nad ewolucją programu rozważamy dokonanie korekty zapisu, który definiujące sylwetkę absolwenta naszego kierunku. Doszliśmy do wniosku, że należy wbrew dominującym na rynku tendencjom podkreślić, że naszym celem nie jest dyplomowanie i promowanie wąskich specjalistów czy też bezradnych wizjonerów, lecz osób wszechstronnych – dobrze zorientowanych w historii i etapach ewolucji rozmaitych wątków współczesności, reprezentujących szerokie zainteresowania aktualnym stanem kultury artystycznej i kontekstami jej funkcjonowania, a równocześnie posiadających szeroką – praktyczną i teoretyczną – orientację w sferze technologii informatycznych, mediów rejestracji, przetwarzania, transferu i generowania bodźców zmysłowych. Ważniejsze z naszego punktu widzenia jest wzmacnianie w naszych studentach ciekawości świata i aspiracji, ambicji jego ulepszania, odnawiania, zmiany na lepsze, aniżeli wąskiej specjalizacji czy tylko umiejętności technologicznych i projektowania.
Wiemy z praktyki, że większość potencjalnych pracodawców poszukuje dobrze wyszkolonej siły roboczej do zadań, które w potocznym języku określane są jako „kreatywne” – od instalacji i obsługi mniej lub bardziej zaawansowanej aparatury po stosowanie gotowego software’u i cyfrowe generowanie magicznych efektów. Z tej samej praktyki wiemy jednak, że posiadanie tylko takich umiejętności często blokuje rozwój i potencjał twórczy, redukując je do wykonawstwa i odtwórstwa. Dlatego inwestujemy znacznie więcej uwagi w uwalnianie wyobraźni, rozwijanie aspiracji wykraczających poza warsztat i technologię, eksploatację marzeń i studiowanie szerokiego pola refleksji teoretycznej – współczesnego dyskursu socjologicznego, filozoficznego, prawnego, literatury i politologii. Warto tu raz jeszcze podkreślić, że chcemy przygotować naszych absolwentów nie do zaspokajania potrzeb obecnego rynku, lecz do tworzenia zapotrzebowania na kulturę jutra.