Efemeka – kino Paradox

Zapraszamy na panel filmów mniej lub bardziej eksperymentalnych w ramach festiwalu Intermedia.exe/Open Eyes.
Studenci i absolwenci Wydziału Intermediów Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie zaprezentują swoje realizacje wideo. Różne tematy, formy ekspresji, techniki realizacji wygenerują jedyny w swoim rodzaju tygiel wyjątkowych wrażliwości w zakresie działań audiowizualnych.
Pokaz odbędzie się w krakowskim kinie studyjnym Paradox przy ulicy Krupniczej 28 o godzinie 21:35 w dniu 19.11.2021
Wstęp bezpłatny

„Follow me” 5’28’’
Jan Moskała, Bernard Śmiałek
Film „Follow me’’ został zrealizowany w ramach festiwalu Screen and Sound Fest 2019 gdzie zdobył III nagrodę. Film jest opowieścią wizualną do adaptacji muzycznej Krzysztofa Komedy w wykonaniu Kamila Tuszyńskiego „Zagraj to jeszcze raz, Krzysiu’’.

„Błąd a granica wyobraźni” 3’55’’
Jadwiga Hernas
Animacja stworzona w ramach dyplomu licencjackiego na wydziale Intermediów ASP w Krakowie w Pracowni Animacji. Projekt nawiązuje do moich 12 lat doświadczenia w szkole muzycznej. Skupia się na momencie pomyłki przy wykonaniu utworu ćwiczonego godzinami, momencie rozczarowania błędem i fałszywym brzmieniem który zaburza płynność wykonania i przerywa ciąg myśli/wyobrażeń towarzyszący odegrywaniu i słuchaniu utworu. Praca łączy elementy video z animacja i wykonywaną częściowo przeze mnie etiuda Chopina.

„Dźwigi pogodnego łazienki” 3’30’’
Krystian Podmokły
Utwór wideo podejmuję problematykę braku dostępności wody na świecie. Punktem wyjścia do jego powstania jest dadaistyczna receptura na pracę z tekstem Tristana Tzary oraz poezja konkretna mająca służyć przeobrażeniu klasycznej wersji scenariusza. „Dźwigi pogodnego łazienki, klozecie. Przed deszcz Mężczyzna pije łazienka nalewa.” – Film nie jest bezpośrednią ilustracją powstałego tekstu. Jest workiem skojarzeń, ciągiem symbolicznych ujęć i słów czytanych przez 60 osób z całego świata.

„Walk” 3’21’’
Erwin Jeneralczyk
Związki tworzące ekosystemy można rozpatrywać w układzie sprzężeń zwrotnych, ciągów liniowych tworzących łańcuchy, w których poszczególne gatunki tworzą ogniwa. W tym utworze autor zaprasza do podróży po lesie w poszukiwaniu zależności pomiędzy dźwiękami a defragmentującymi klatkami filmu.

„The Betroyal” 3’11’’
Szymon Baran
Jest to bardzo krótka animacja, w technice komputerowej, która w 100% składa się z ręcznie malowanych, papierowych elementów. Opowiada wariację na temat klasycznej legendy, w konwencji XIX wiecznych, brytyjskich teatrzyków kukiełkowych. Całość przedstawiona jest w formacie sztuki teatralnej, która “wystawiana”  jest na ekranie.

„Grota” 3’27’’
Alicja Liliana Szpila
Grota, święte miejsce przerywające jednolitość kosmosu. Otwarcie, stanowiące wrota kosmicznych regionów, nieba i ziemi, ziemi i podziemia. Wielkie łono, od wieków koncentrujące rytuały, gdzie sacrum styka się z profanum.Film jest częścią projektu, skupionego na relacji człowieka z kosmosem, w odniesieniu do tematu domu, niekoniecznie jako fizycznej przestrzeni. Figura ta odnosi się bowiem często do poczucia zakorzenienia, bezpieczeństwa, stabilności, schronienia, czy tożsamości.

„Bazgroł” 50’’
Damian Sobecki
Bazgroł.

„RDT” 50’’
Sandra Bąk, Transkor
Wideo o poszukiwaniu odstępstw od normy własnej psychiki, szkic procesu zachowany w klinicznej estetyce projekcyjnego testu Rorschacha.

„Pisces „Ano/Ona” 7’14’’
Śomi Śniegocka, Szymon Uliasz
Wideo zostało zrealizowane jako teledysk zespołu Pisces czyli duetu poetycko -dźwiękowego spod znaku ryb, w którym to śomi melorecytuje swoje teksty, a lúa tworzy muzykę. Sam teledysk to zapis z koncertu wymieszany z miejskim błądzeniem po Krakowie i archiwalnymi materiałami z dzieciństwa artystki

„Pola” 6’25’‘
Wojciech Mlekodaj
Film jest efektem naszych prac w obrębie tematu dekonstrukcji romantycznych kalek, jest to filmowa  pojęcia “Kranu Balladyny”. Wpuszczając w martwy staw banałów, cuchnący acz ożywczy bulgot niepokoju.

„3 dni z Adrianem Smardzem” 6’43’’
Damian Sobecki
To krótki dokument, który opowiada głównie o nim oraz trochę o scenie snowboardowej w Polsce. Film ten pokazuje ludzi, dla których nie ma przeszkód by realizować się w swojej pasji.

„The door” 1’24’’
Jadwiga Hernas
Krótkometrażowa animacja przedstawiająca krakowski Rynek Główny w neonowej stylizacji. Wideo opowiada historię o przytłaczającej rzeczywistości i nadziei na zmianę.

„Przystanek 10507” 8’46’
Beata Winiarska
Przystanek 10507 to miejsce na dnie duszy. Miejsce, w którym nie ma rozkładów jazdy a autobusy jeżdżą w nieznanym kierunku.

„Neo-seppuku” 4’14’’
Kiril Aleksandrow
Zachęcenie mistrzów systemu kapitalistycznego (menedżerowie, pośredników, polityków, hiper konsumentów etc.) do samobójstwa – konsekwencji szlachetnej przysięgi, której było oddanie się $. Pudło z napisem “Jadę popełniać samobójstwo” wywołuję żal o niezrobiony pop-corn, nic więcej.

„Rżana baba” 2’01’’
Magdalena Łakoma
Praca powstała w wyniku zgłębiania zagadnienia duchologii słowiańskiej. Próba odnalezienia połączenia pomiędzy naturą, dawnymi wierzeniami i współczesnością zaowocowały wideo w postaci dnia z życia współczesnej rżanej baby. Według mitologii słowiańskiej rżane baby ukazywały się jako młode dziewczyny lub stare kobiety owinięte w białe płótno, z rozpuszczonymi w nieładzie włosami. W rękach trzymały zazwyczaj drąg, ożóg lub sierp. Dzięki przeniesieniu tej postaci do współczesnego świata praca odnosi się m.in. do nierozerwalności życia codziennego ze swoim, nie tylko materialnym, ale także duchowym otoczeniem.

„Bez powrotu” 5’44’
Klaudia Opoka
Bez powrotu to próba odzwierciedlenia przemiany, medytacyjna podróż wewnątrz siebie i w przestrzeń rytuału. Animacja stworzona została poprzez połączenie technik analogowych, filmu, technologii 3d oraz rysunku cyfrowego. Film zainspirowany był badaniami nad kosmologią ludów rodzimowierczych oraz doświadczeniami związanymi z szeroko pojętymi działaniami autorki na północy Europy.

„13 pełni bez słońca” 15’38’’
Adam Zduńczyk

„Latarnia przyszłości” 8’10’’
Filip Czaja, Erwin Jeneralczyk, Daria Krawczyk, Jana Moroz, Krystian Podmokły, Lena Witkowska
Film odpowiada na pytania dotyczące przeszłości i przyszłości zagospodarowania przestrzennego dzielnicy Wesoła w Krakowie. Utwór przepełniony absurdem sięga do konwencji mockumentu z elementami fantasy. W filmie pojawiają się fakty z historii dzielnicy oraz nasze autorskie impresje, które zamazują granicę między rzeczywistością a wyobraźnią.