dr Mariusz Sołtysik – kierownik pracowni
mgr Estera Teresa Gałuszka – asystentka

(English text below)
Pracownia Transmediów skupia się nad nowoczesną metodologią pracy artystycznej, przy wykorzystaniu współczesnych narzędzi przedmiotowych oraz proceduralnych. Transmedia są strategią artystyczną aktualnie stosowaną w różnych dziedzinach kultury, od przemysłu rozrywkowego i literatury, po sztuki wizualne i komunikację.

Czym więc są Transmedia?
O ile Intermedia są syntezą praktyk czy artefaktów związanych z różnymi mediami, to transmedia wskazują na przechodzenie jednej praktyki lub medium w drugie akcentując jej niejednorodność. Kluczem do zrozumienia jest tu słowo „akcentowanie” i tak należałoby podchodzić do tego tematu jak w przypadku języka.

Czy pojęcie to jest nowe? Użycie terminu Intermedia przypisuje się Dickowi Higginsowi z roku 1965, który jednakże zapożyczył termin Intermedia z prac Samuela Taylora Coleridge’a z 1812 roku. Jednakże pomimo czasu w jakim powstało, miało i ma wciąż współczesne znaczenie w określaniu prac wykonanych w różnych mediach, które pojęciowo mieszczą się w obszarze pomiędzy znanymi środkami wyrazu.

Podobnie jest z terminem Transmedia, które nabrało rozpędu po publikacji Henry’ego Jenkinsa na ten temat z roku 2006¹. Jenkins zajął się transmediami w kontekście ich różnorodności czyli kultury konwergencji – zjawiska upodabniania się i przenikania odmiennych mediów. Napisał więc słynną formułę brzmiącą:

Opowieść transmedialna jest wielowątkową i zróżnicowaną historią, która odsłaniana jest na różnych platformach medialnych, przy czym każde medium ma swój oddzielny wkład w tworzenie i rozwijanie fikcyjnego świata².

Opowieść transmedialna wg. Jenkinsa można odnosić do różnych platform w myśl wspomnianej kultury konwergencji, co oznacza, że ta sama treść może zostać opowiedziana przez różne media: od rysunku, komiksu, instalacji do np. filmu. Związek ten dotyczy głównie postępu technologicznego. Nazwa transmedia stała się popularna od momentu pojawienia się internetu i co za tym idzie (biorąc doświadczenie minionego czasu) kojarzy się z erą rozwoju gier, przy jednoczesnej alienacji graczy. Innymi słowy dotyczy przede wszystkim społeczeństwa sieciowego. Sama konwergencja opisuje zjawiska globalne: od ekonomii przez technologię do kultury, skupiając się na mediach cyfrowych. Wraz z kulturą konwergencji i opowieścią transmedialną pojawiło się także pojęcie franczyzy – które z ekonomii – oznacza system sprzedaży towarów pod daną marką. Pojęcie franczyzy kulturalnej wiąże się z udostępnianiem treści poprzez różne podmioty (media).

Ogólnie jest to dobra wykładnia tego zjawiska, niemniej samo użycie słowa „opowieść” jest odbiegające od realiów pracowni, w której unikamy historycznego, faktograficznego, a więc linearnego ujęcia zjawiska. Ze względu na specyfikę i różnorodność mediów mamy raczej do czynienia z hipertekstualną narracją utrzymującą wspólny temat. W tym przypadku twórca skacze niejako ruchem konika szachowego (podobnie jak zastosowana kombinatoryka i reguła posunięć skoczka szachowego w książce Georga Pereca³) po mediach, aby pokazać złożoność wybranego tematu.

Zajęciom warsztatowym towarzyszy Biblioteka Sołtysa – seria wykładów o praktycznych implikacjach nowoczesnych i postnowoczesnych praktyk artystycznych, widzianych z perspektywy pracowni artysty.
Kurs licencjacki poświęcony jest zagadnieniom pracy wieloetapowej i wielokanałowej, bazującej na tekście pierwotnym, w trakcie której powstaje dzieło przechodzące w sposób metodyczny przez kilka stanów skupienia (chodzi o formy wizualne: statyczne, czasowe, tekstowe, werbalne, itd). Kurs magisterski pozwala na wyłonienie przez studenta autorskiej wersji transmedialnej metodologii, we współpracy z prowadzącym.

przypisy:
1. Henry Jenkins pierwszy raz opubikował swoje pojęcie transmediow w książce „Kultura konwergencji. Zderzenie starych i nowych mediów” (Convergence Culture: Where Old and New Media Collide), 2006.
2 http://henryjenkins.org/blog/2007/03/transmedia_storytelling_101.html?rq=transmedia%20storytelling
Henry Jenkins wrote: ”Transmedia storytelling represents a process where integral elements of a fiction get dispersed systematically across multiple delivery channels for the purpose of creating a unified and coordinated entertainment experience. Ideally, each medium makes it own unique contribution to the unfolding of the story. So, for example, in The Matrix franchise, key bits of information are conveyed through three live action films, a series of animated shorts, two collections of comic book stories, and several video games. There is no one single source or ur-text where one can turn to gain all of the information needed to comprehend the Matrix universe.”
3. Georges Perec „Życie instrukcja obsługi” (oryginał: „La vie mode d’emploi”)

Transmedia Studio /
Studio supervisor: Mariusz Sołtysik PhD, assistant: Estera Gałuszka MA

Our Transmedia studio focuses on the modern methodology of artistic work, using modern subject-oriented and procedural tools. Transmedia is an artistic strategy currently used in various fields of culture, from the entertainment industry and literature to visual arts and communication.

So what is Transmedia?
While Intermedia is a synthesis of practices or artefacts related to various media, transmedia indicates the transition of one practice or medium into another, emphasising its heterogeneity. The key to understanding transmedia is the word “accentuation” and this is how this subject should be approached, as it is in language.

Is the concept new? The term Intermedia is deemed to have been coined by Dick Higgins in 1965, though he actually borrowed it from the work of Samuel Taylor Coleridge published in 1812. Nevertheless, no matter when the very term was devised, it had and still has a contemporary meaning of defining works utilising various media which notionally fall within the area in between the known means of expression.

It is similar with the term Transmedia which gained momentum after Henry Jenkins’ publication on this subject in 2006¹. Jenkins dealt with transmedia in the context of their diversity, i.e. convergence culture – phenomenon of different media becoming alike and permeating one another. So he wrote his famous formula:

A transmedia storytelling is a multi-threaded and diversified story that unfolds on various media platforms, with each medium contributing to the creation and development of a fictional world².

According to Jenkins, a transmedia storytelling may be referenced to different platforms in terms of the aforementioned convergence culture, which means that the same content can be told by different media: from drawing, comics, installations to, for example, a film. This relationship is mainly pertinent to technological progress. The notion transmedia has become popular since the appearance of the Internet and, therefore, (given the past experience) it is associated with the era of games development, while alienating players. In other words, it is primarily about the network society. Convergence itself describes certain global phenomena: from economy through technology to culture, focusing on digital media. Along with the convergence culture and transmedia storytelling, there has also appeared the concept of franchise which in economics means a system of selling goods under a given brand. The concept of a cultural franchise is related to sharing content through a variety of entities (media).

In general, this is a good interpretation of the phenomenon itself, though the very use of the word “story” diverges from the realities of our studio, where we avoid historical, factual, and, therefore, linear approach to transmedia. Given the specificity and diversity of the media, what we deal with is rather a hypertextual narrative on the same theme. In this case, the creator, as it were, moves like the knight in a chess game (similarly to applied combinatorics and the rule of the knight’s tour in Georg Perec’s book³) across the media to demonstrate the complexity of the selected theme.
Workshops are coupled with the Sołtys Library – series of lectures on the practical implications of modern and post-modern artistic practices, seen from the perspective of the artist’s studio.
The undergraduate course is dedicated to the issues of multi-stage and multi-channel work, based on the original text, to create an artwork that methodically passes through several states of concentration (this is about visual forms: static, temporal, textual, verbal, etc.). The postgraduate course allows students to select an original version of the transmedia methodology in cooperation with the teacher.

Footnotes:
1. Henry Jenkins for the first time published his notion of transmedia in the book Convergence Culture: Where Old and New Media Collide, 2006

2 http://henryjenkins.org/blog/2007/03/transmedia_storytelling_101.html?rq=transmedia%20storytelling
Henry Jenkins wrote: Transmedia storytelling represents a process where integral elements of a fiction get dispersed systematically across multiple delivery channels for the purpose of creating a unified and coordinated entertainment experience. Ideally, each medium makes its own unique contribution to the unfolding of the story. So, for example, in The Matrix franchise, key bits of information are conveyed through three live action films, a series of animated shorts, two collections of comic book stories, and several video games. There is no one single source or ur-text where one can turn to gain all of the information needed to comprehend the Matrix universe.

3. Georges Perec Life: A User’s Manual (the original title is ”La Vie mode d’emploi”)