Karina Gorzkowska, Decoded loop’23

Po co nam emocje? Jest to znacznie prostszy system sygnalizacji niż mowa, ewolucyjnie na pewno o wiele starszy. Gdybyśmy kierowali się rozumem i podejmowali tylko „słuszne” decyzje, zabrakłoby pierwiastka irracjonalności. Z pozoru nielogiczny wybór decyzyjny może w istocie rzeczy okazać się poprawny. Rozpatrzmy sytuację w której rodzice ratują swoje dziecko kosztem własnego życia. Takie heroiczne czyny dla dobra potomstwa zapewniają “sukces reprodukcyjny” oraz istnienie naszego gatunku. Jednak z punktu widzenia rodzica podejmującego w krytycznej chwili desperacką decyzje, nie jest to nic innego niż altruistyczna miłość. W takich i innych momentach kierują nami najgłębsze uczucia, pragnienia i namiętności. Można by wysnuć teorie, że emocje kierują wtedy, kiedy mamy stawić czoło wyzwaniom zbyt ważnym, aby zmierzenie się z nimi pozostawić samemu rozumowi.

Mając te wszystkie narzędzia, algorytmy, systemy, pojawia się w końcu pytanie czy sztuczna inteligencja może zacząć czuć? Wiemy już zamiast pisać programy, które próbują naśladować określone ludzkie emocje, takie jak np. miłość, lepiej jest tworzyć algorytmy, które uczą się i rozwijają tak jak robią to ludzie w trakcie rozwoju – od noworodków do dorosłych. Budowanie robotów o analogicznej do człowieka sieci emocjonalnej, które uczą się zachowań emocjonalnych od otaczających ich ludzi. Po tych wszystkich latach nauki daje nam to nadzieję na stworzenie AI z pełnym zakresem emocji porównywalnych z naszymi. Powstało wiele filmów współczesnej kinematografii poruszających ten wątek Ex-Machina, Her.

Myśląc nad powstaniem fizycznych obiektów wypisałam i uformowałam zbiory skojarzeń (które wymienię w tym rozdziale) przypisując je do wybranych wcześniej kontenerów emocji. Tym sposobem powstała baza danych składająca się ze słów kluczowych opisujących poszczególne zbiory. Kolejnym krokiem było wprowadzenie jej do algorytmów sztucznej inteligencji, która wygenerowała modele 3D będące hybrydą moich wyobrażeń na temat danej emocji oraz danych posiadanych przez kody AI. Zawarłam je w drugiej warstwie pracy za pomocą medium rozszerzonej rzeczywistości (AR), nakładając wirtualne modele na fizyczne mechanizmy robotyczne.

(fragmenty tekstów pochodzą z pisemnej pracy magisterskiej)