Jakub Krokosz, Uwielbiam stacje benzynowe nocą

Jednym z moich ulubionych doświadczeń jest samotne podróżowanie samochodem w nocy. Uwielbiam panującą pustkę, odczuwalne spowolnienie świata, względem bardzo aktywnego i dynamicznego dnia. Kontemplacyjna, oniryczna aura takich podróży sprzyja przekraczaniu granic rzeczywistości i nierzeczywistości. Fascynuje mnie unikatowość takiego doświadczenia; unikatowość świata o 3 w nocy. Stałym elementem takich podróży są tytułowe stacje benzynowe. Rozświetlające nocne niebo łuną światła są jak oaza na pustyni ciemności. Czynne przez całą dobę stają się nośnikiem zmian, gdy dzień zamienia się w noc. Stacje benzynowe są punktem wyjścia do szerszego zakresu tematycznego. W swojej pracy dyplomowej opowiadam o ich roli portalu między dwoma światami, o panującej w nocy onirycznej atmosferze, ale też o własnej percepcji, o tym w jaki sposób jest zakrzywiana.

Praca artystyczna „Uwielbiam stacje benzynowe nocą” jest doświadczeniem wirtualnej rzeczywistości w formie VR. Odbiorca zostaje przeniesiony do stworzonej przestrzeni, po której jako kierowca może się swobodnie poruszać. Akcja dzieje się w nocy. Środowisko stanowi fragment miasta, trasa szybkiego ruchu oraz zbudowana na planie trójkąta Sierpińskiego otwarta przestrzeń. Narracja budowana jest sposobem płynnego przechodzenia
od otoczenia względnie zwykłego, do całkiem odrealnionego. Jest ona zgodna z procesem wchodzenia w kolejne stany oniryzmu, inspirowana sposobem prowadzenia narracji w Sklepach Cynamonowych. Często, choć nie ma co do tego reguły, taka narracja stosowana jest również w copypastach – na pierwszy rzut oka zwykłe teksty, z każdym kolejnym wersem nabierają swojego charakterystycznego, odrealnionego kształtu.

Doświadczenie realizowane jest w formie instalacji, w której skład wchodzi wrak samochodu, interfejs w postaci kierownicy i pedałów podłączonych do komputera oraz zestaw VR. Fizyczny samochód jest rzeczywistym obiektem, pozwala zachować formę bezpiecznej kapsuły, w której znajdujemy się podczas nocnych podróży samochodem. Przyjmuje formę wraku z wyraźnymi uszkodzeniami, które w widoczny sposób uniemożliwiają jazdę w świecie realnym. Podkreśla to przekraczanie granicy między rzeczywistością, a nierzeczywistością. Aby wziąć udział w doświadczeniu odbiorca wsiada na miejsce kierowcy. Oryginalne kierownica oraz pedały pojazdu zostały zastąpione elektronicznymi odpowiednikami podłączonymi do komputera. Za ich pomocą odbiorca steruje wirtualnym samochodem, w którego wnętrzu znajduje się, w trakcie doświadczenia VR