Maria Nova – NOVACEN

To był dwudziesty ósmy rok mojego życia, czas, w którym pytania o „ja”, o to „kim jestem”, wypłynęły na powierzchnię mojego doświadczenia ze szczególną intensywnością, co, przyjmijmy, jest dla rozwoju człowieka, naturalnym etapem: etapem wieńczącym okres życia, skupiony wokół ego / ID / ja: etapem, kiedy przywiązanie do „ja” staje się przedmiotem autorefleksji, a jego potencjalne porzucenie rysuje się jako możliwość. Zobaczyłam więc „ja” jako linię, jako pion | jako łącznik między językowym a pozajęzykowym charakterem poszukiwań. Z jednej strony linia ta jako znak graficzny, litera, oznacza „ja” (angielskie „I”) oraz jako cyfra – jeden; z drugiej zaś wyznacza pion: wertykalny układ ciała w przestrzeni: kierunek energii, formę stabilności ~

NOVA 0.0.0.0. work-in-progress | introduction, wideo, część pracy dyplomowej

Śmiszek-Nova – Register Office Documentation, wideo, część pracy dyplomowej

Ślub 0, wideo, część pracy dyplomowej. Działanie odbyło w ramach wystawy KRAKERS, kuratorowanej przez Mariusza Sołtysika.

Projekt / tożsamość NOVA 0.0.0.0. ma charakter procesualny. Zawiera się między konceptem (utopią), a serią rzeczywistych gestów i interwencji: ingerencji w podmiot. Jest eksperymentem obyczajowym oraz formalnym, który rozpoczął się od operacji na danych osobistych: aktu oficjalnej zmiany nazwiska rodzinnego w Urzędzie Stanu Cywilnego w Krakowie na nazwisko Nova i zainaugurowanie w tym akcie rodu Nova — gestem wykonanym jako gest estetyczny (akt twórczy). Następnie projektowi towarzyszył szereg manifestacji w postaci publicznych prezentacji, długotrwających lub cyklicznych performansów oraz działań rytualnych w obrębie życia codziennego.

Wizerunek postaci NOVA 0.0.0.0. powstał na przełomie kwietnia i maja roku 2018. Stanowi rodzaj zaaranżowanego autoportretu: głowa Novej na białym tle. Moją intencją podczas tworzenia go była 1 — radykalna zmiana wizerunku, 2 — uzyskanie możliwie zneutralizowanych rysów twarzy / kształtu głowy. Moim dążeniem było uzyskanie twarzy potencjalnej, przypominającej „maskę”, „twarz manekina” lub cyborga, „0”, gdzie takie cechy jak np. płeć zamazywałyby się i były nie do rozpoznania. Wizerunek ten stał się formą i reprezentacją projektu oraz moim „awatarem”. Używam go np. w filmach animowanych / wykładach / rozmowach na żywo.

(fragmenty tekstów pochodzą z pisemnej pracy licencjackiej)

Polilokwium, wideo, część pracy dyplomowej

Solilokwium, dokumentacja wydarzenia z otwarcia oraz wystawy dyplomowej

Manifest, wydruk, część pracy dyplomowej