Michał Menkarski – Brzask

Moment brzasku traktuję jako materię od której wychodzą i rozwijają się przeżycia (na wielu płaszczyznach), co staje się podstawą moich obserwacji oraz działań. Brzask jawi się jako początek, podstawowy element wszystkich następstw w mojej pracy artystycznej jak i również teoretycznej. Zjawisko to oddziałuje na mnie w wielu polach oraz staje się niejako pretekstem do wyzwolenia emocji, emocji różnego rodzaju – od zachwytu aż do smutku i żalu. Termin brzasku to zasadniczy wstęp i „klucz” do zrozumienia mojej pracy a także wskazówka do ćwiczeń i obserwacji jakie wykonywałem podczas tworzenia.

Film będący częścią instalacji dyplomowej – moment brzasku spreparowany do formy 12-godzinnego wideo .

Opisując brzask nie sposób nie wspomnieć o samym świetle. Nawet niewielka ilość światła może wzbudzić w nas trudne do opisania emocje: atmosferę tajemniczości, nieuchwytnej radości itp. Główny motyw wynikający z definicji jak i z obserwacji brzasku (emanująca z niego atmosfera), ustanowiłem sobie jako cel. Przy tworzeniu przestrzennej instalacji artystycznej, postanowiłem więc posłużyć się prostymi metodami. Przyświecają mi w tym słowa nagradzanego architekta Piersa Taylora „Nie potrzeba dużo światła, światło musi być dobre, proste”.

„Brzask” to trzypoziomowa poznawczo-sensoryczna (dystopijna) narracja osadzona na pograniczu sztuki i życia codziennego. Wyłania się ona z osobistych obserwacji zjawisk atmosferyczno-pogodowych (można określić jako swoisty „krajobraz”), które przekładam na język sztuki – w tym wypadku instalacji artystycznej. Uczestnictwo w momencie brzasku ściśle odwołuje się do elementu przestrzennego, czym przywołuje poniekąd hasło „Archisfery”. Pierwotność postrzegania i analizy przenoszę na pierwotność materiałową przedmiotów użytych do wykreowania „Brzasku”, a kontekstem mojego projektu, stają się rozważania o sztuce współczesnej w obliczu widma katastrofy klimatycznej („sztuka postziemi”).

(fragmenty tekstów pochodzą z pisemnej pracy licencjackiej)