Moją artystyczną pracą dyplomową jest interaktywne doświadczenie, w którym odbiorca porusza się specjalnym pojazdem wykorzystującym mechanikę sterowania nawiązującą do gier komputerowych. „Rozgrywka’” toczy się pośród zanikających, wygasających negatywnych jak i pozytywnych wspomnień, gdzie uczestnik doświadcza dodatkowych aspektów wizualnych mających na celu jak najbardziej przybliżyć nas do obrazów powstających w naszym umyśle. Przedmioty przywołujące wspomnienia są w formie skanów 3D, które wykonałem techniką fotogrametrii. Korzystam z bezwładności skanowania, ponieważ pomaga mi w lepszym przekazaniu tego na czym mi najbardziej zależy, czyli ulotności i efemeryczności wspomnienia.

Na samym początku zagłębiałem się w swojej pamięci. Starałem się myśleć o różnych chwilach, przedmiotach, czasach bardziej odległych, ale również i bliższych, miłych sytuacjach czy złych. Następnie, skupiłem się na rzeczach mających na mnie wpływ, sytuacjach, które wpłynęły na moją psychikę. Rozmyślałem o swoim dzieciństwie, przedmiotach, które pierwsze przychodziły mi na myśl. Przechadzałem się po domu rodzinnym, oglądałem zabawki, klocki, rozmawiałem z mamą co lubiłem, czego nie lubiłem, o tym co ona pamięta z dzieciństwa itd.

Według mnie silniki gier komputerowych mają nieograniczone możliwości w przedstawieniu tego na czym nam zależy. Ograniczać może nas jedynie sprzęt, na którym pracujemy, ponieważ jeżeli chodzi o skrypty lub korzystanie z możliwości silnika to jest bardzo dużo dostępnych, darmowych tutoriali w Internecie, bądź na pewno znajdzie się znajomy lub znajomy znajomych, który zna którykolwiek z języków programowania. W dzisiejszych czasach rozwój technologiczny umożliwia nam tworzenie totalnie pięknych, abstrakcyjnych czy realistycznych obrazów, które generują się w kilka chwil. Przykładem jest Dall-e, czyli system AI, który tworzy sztukę po przekazaniu mu „naturalnym” językiem czego oczekujemy. Według mnie przyszłością jest umiejętność „rozmowy” z AI.

(fragmenty tekstów pochodzą z pisemnej pracy magisterskiej)