Maja Szerel – Gra wideo – eksperymentalny, artystyczny akt twórczy

W dzisiejszych czasach gry wideo są niezwykle popularne, a samo zainteresowanie nimi stale wzrasta, na co znaczący wpływ ma rozwój Internetu oraz portali streamingowych takich jak Twitch czy znany każdemu YouTube. Przybywa również coraz więcej nowych produkcji, wydawców gier komputerowych (oraz ilości ich siedzib na świecie), a rynek pracy w tej branży (nieustannie, wręcz maniakalnie przeze mnie śledzony każdego dnia) wciąż poszukuje nowych pracowników odpowiedzialnych za coraz to bardziej szczegółowe zadania w procesie produkcji, takich jak choćby animacja włosów (hair designer). Mówiąc jednak o grach wideo obrazem, który sam nasuwa się przy pierwszym skojarzeniu jest produkcja służąca głównie rozrywce, mająca na celu zabawę oraz nierzadko rywalizację między graczami. Czy jednak gra wideo może być czymś więcej, artystycznym dziełem będącym częścią sztuki nowych mediów, a sami twórcy gier artystami powiązanymi ze światem sztuki współczesnej?

Od dziecka uwielbiałam notować. Pamiętam, że przez cały okres od podstawówki do pierwszej klasy liceum włącznie codziennie prowadziłam pamiętnik. Wtedy robiłam to dość bezwiednie, nie zastanawiając się skąd we mnie taka silna potrzeba, przez którą nie pominęłam zapisu żadnego z dni w tym okresie. Z punktu w którym znajduję się obecnie, stwierdzam, że te wszystkie wpisy w dzienniku były próbą poradzenia sobie z silnymi emocjami, które towarzyszyły mi podczas każdej doby. Jestem bardzo emocjonalną osobą, a ucieczka w pisanie była dla mnie formą kreowania swojego małego świata, w którym to z dystansu mogłam zobaczyć wszystko to, co we mnie się działo. Swoje wszystkie pamiętniki spaliłam w liceum, pod wpływem mocnych emocji właśnie. Nie pamiętam dokładnie tego dnia, prawdopodobnie wyparłam to, możliwe że ze względu na towarzyszące mi przy tym wydarzeniu żal i poczucie winy. Przez najbliższe lata nie pisałam prawie nic.

Moja praca artystyczna jest opowieścią o emocjach, często ciężkich do zrozumienia i zaakceptowania. Przede wszystkim jest to historia o gniewie, smutku i żałobie, a także poszukiwaniu nadziei oraz nabieraniu sił i doświadczeń. Istotnym elementem są również sami antagoniści, nazywani przeze mnie „rękopisami”, którzy są wizualizacją piętna, jakie pozostawiają na nas trudne przeżycia i traumy. Przedstawiony w grze wirtualny świat jest miejscem podświadomości, delikatnym bytem, którego ekosystem został zaburzony przez brak umiejętności odpowiedniego radzenia sobie z określonymi emocjami i odpowiednim wyrażaniu ich.

(fragmenty tekstów pochodzą z pisemnej pracy magisterskiej)