Kinga Gluch – Nasze wspólne ciało

Temat mojej pracy ma swój początek w pytaniu, a raczej serii pytań, które postawiono przede mną na terapii poznawczej. Pytania jakich się spodziewałam na pewno dotyczyłyby obecnego stanu rzeczy w moim życiu, tego co robię i dlaczego, jak również byłyby to pytania o moją przeszłość, jak wspominam dzieciństwo i wszystkie inne klasyczne pytania jakie zadaje się na terapiach. Jednak lista pytań była zupełnie inna, dotyczyła ona historii mojej rodziny, rzeczy, które wydarzyły się przed moimi narodzinami; przebiegu ciąży, czy wydarzyło się coś szczególnego podczas ciąży, emocje jej towarzyszące, szczególne wydarzenia z życia moich przodków etc. Nie rozumiałam sensu tych pytań, ale postanowiłam wypełnić zadanie. Później w jednej z rozmów polecono mi książkę, która miała wyjaśnić mi sens tych pytań. Jest ona genezą dla mojej pracy- “Nie zaczęło się od ciebie” Marka Wolynna. Dowiedziałam się z niej wielu rzeczy, głównie o tym, że możliwe jest nosić w sobie “wspomnienia” naszych przodków, historię rodzinną i niezałatwione sprawy. A to ile w sobie jej nosimy zależy od poziomu naszej świadomości i doświadczenia wewnętrznej mocy prowadzącej do leczenia.

Byłam pełna niepewności, ale też ciekawości. Starałam się nie ugrząźć w tych wszystkich naukowych faktach i biologicznych mechanizmach. Postanowiłam stworzyć pracę, która będzie próbą wytłumaczenia zależności, które wpływają na gen, genotyp i fenotyp – czyli mnie. Zaletą tłumaczenia sobie idei za pomocą przedmiotów artystycznych jest przede wszystkim fakt, że tłumaczenie to pozostaje niedomknięte, niedopowiedziane. Prowokuje do dalszego myślenia i zadawania pytań. Ponadto dotyka ono aspektów osobistych. Moja badająca postawa poprowadziła mnie w bardzo intymne obszary świadomości i pamięci. Ponieważ wierzę w założenie epigenetyki, że środowisko i geny to dwie zależne od siebie rzeczy, chciałabym zadawać pytania i poznawać swoją historię, być bardziej świadomą tego co i kto mnie otacza. Wiedzieć ile mogę i czy mogę zmienić, uleczyć.

Do podjęcia tematu dziedziczenia międzypokoleniowego i wpływu środowiska zainspirowały mnie założenia nowej nauki w dziedzinie biologii jaką jest epigenetyka. Była ona genezą moich rozważań na temat nici połączenia z naszymi przodkami i o tym jaki wpływ ma na nią nasze otoczenie.
Projekt jest instalacją multimedialną. Celem projektu jest stworzenie środowiska immersyjnego będącego nośnikiem emocji. Znaczenie mojego projektu rozważyć na kilka sposobów. Po pierwsze chcę zachęcić odbiorcę do rozważania na temat dziedziczenia i środowiska oraz jego wpływów, dodatkowo szerzyć założenia nowych odkryć w zakresie genetyki. Ponadto podkreślić jak ważne może być poznanie swojej historii, aby zrozumieć to co jest teraz. Po drugie postrzegam moją pracę jako medium niosące emocje, zapis mojej drogi poznawczej, którą przeszłam podczas pracy. Ma więc ona również znaczenie osobiste.

(fragmenty tekstów pochodzą z pisemnej pracy licencjackiej)